مهدی روانشادنیا در گفتوگو با ایسنا اظهار کرد: به طور کلی در مباحث مدیریتی کشور از عدم انسجام رنج میبریم که این مساله در مدیریت شهری حادتر است. وقتی چنین فضایی وجود دارد طبیعی است که شهرداریها برای تامین هزینه های خود به درآمدهای ناپایدار روی میآورند و باعث بروز مشکلاتی برای اقتصاد کشور میشود. به نظرم شهرداری باید تجدیدنظری در حوزه عملکرد خود داشته باشد تا بتواند به درآمدهای مستمر بدون اتکا به منابع آینده دسترسی پیدا کند. در آن صورت میتواند به سرمایهگذاران آدرس صحیح بدهد تا شاهد آن نباشیم که ۴۹۰ هزار واحد لوکس روی دست تهران بماند.
وی افزود: البته سرمایهگذاری بیثمر صرفا در واحدهای مسکونی لوکس انجام نشده بلکه حدود ۵۰ مال و مگامال نیز در حال ساخت و ساز است که احتمالا بعد از بهرهبرداری، بازده سرمایه در واحدهای تجاری خرد را با مشکل مواجه میکند و افراد عادی متضرر خواهند شد. خوب است سرمایهگذاران این را بدانند در آینده یکی از مسوولیتهای شهرداری و دولت میتواند هدایت سرمایهها بر اساس نیاز مردم باشد.
روانشادنیا ادامه داد: امروز توزیع کاربریها در سطح تهران مخدوش شده و باید در طرح جامع و طرح تفصیلی شهر تهران تجدیدنظر جدی صورت گیرد. بخصوص با توجه به توزیع کاربریهایی که اتفاق افتاده، ما در تهران نیاز به خطوط مترو جدیدی خواهیم داشت که باید در طرح جامع دیده شود. باید حمل و نقل به این سمت برود که ما یک تهران پایدار، سبز و سالم با رویکرد هوشمند داشته باشیم.
وی با اشاره به برگزاری پنجمین دوره انتخابات شورای شهر تهران گفت: نتیجه انتخابات شوراها نشان می دهد ذائقه مردم تهران به سمت اصلاحطلبی است. به هر حال این رای خوبی که لیست امید آورده مسوولیت سنگینی را برای این عزیزان ایجاد کرده است و باید تلاش خود را برای برآورده کردن انتظارات شهروندان انجام دهند.
به گفته روانشادنیا در کلانشهر تهران پنج معضل وجود دارد که آلودگی هوا و ترافیک به عنوان دو معضل دارای ارتباط تنگاتنگ، زندگی روزمره شهروندان را درگیر خود کرده است.
این کارشناس مسائل شهری با بیان اینکه مباحث شهرسازی، کیفیت و ساخت و ساز و توزیع تراکم در سطح شهر تهران به عنوان یکی از مشکلات اولویتدار باید مورد بازنگری قرار گیرد، تاکید کرد: بحث چهارم به مسائل اجتماعی مربوط میشود. هماکنون در بسیاری از محلات شهر تهران با مشکل هویت مواجهیم. کودکان کار، متکدیان، معتادان و انواع و اقسام آسیب های اجتماعی را در این کلانشهر شاهدیم که طبیعی است مدیریت شهری مسوولیت جدی در این حوزه دارد.
روانشادنیا، دیگر مشکل شهر تهران را بحث درآمدهای شهرداری و انباشت بدهیهای باقی مانده از دوره قبل دانست و گفت: امیدواریم شورای پنجم با تقویت نهادهای تخصصی، شورایی شود که این پنج مشکل مهم شهر تهران را تا حد قابل قبولی مرتفع کند. البته این لیست نقاط ضعفی هم دارد. مثلا در کل لیست حتی یک نفر که تخصص مهندسی عمران داشته باشد وجود ندارد. تنها یک نفر مهندس معمار است. البته این بدان معنا نیست که نمایندگان شورا همه کارهای تخصصی را خودشان انجام دهند اما لازم است شورای شهر از مشاوره افراد صاحب نظر و نهادهای مربوطه مثل سازمان نظام مهندس بهره برداری کند.
وی خاطرنشان کرد: یکی از ضعیفترین ارتباطات شهرداری تهران در حوزه ارتباط با سازمان نظام مهندسی بوده که در موضوع سازنده صاحب صلاحیت، شناسنامه فنی ملکی ساختمان، بحث صدور پروانههای ساختمانی و بحثهای نظارت بر ساخت ساختمانها نیاز است ارتباط تنگاتنگی بین شهرداری و سازمان نظام مهندسی وجود داشته باشد.
این کارشناس مسکن با بیان اینکه نبود شفافیت در سیستم مدیریت شهری ابهامات زیادی را درخصوص آن ایجاد کرده افزود: مردم از شورای جدید انتظار دارند در یک اتاق شیشهای فعالیت کنند و این شفافیت را در شهرداری هم به وجود آورد. در این صورت حمایتهای مردمی از منتخبانشان دو چندان خواهد شد.
روانشادنیا تاکید کرد: عملکرد شورا و شهرداری باید از طریق ارایه گزارش به طور مستمر پایش شود تا شهروندان بتوانند نتایج فعالیت مدیریت شهری را در تمام زمینهها و بخصوص عملکرد آنها در حوزههای زیست محیطی رصد کنند. متاسفانه در شورای شهر چهارم، کمترین تعداد مصوبات را در حوزههای محیط زیستی، ایمنی، بهداشت و سلامت شاهد بودیم که نتایج این بیتوجهی را در پلاسکو به عینه دیدیم. خوب است که اقدامات مورد سنجش قرار گیرد و در پایان از طریق شفافیت و دسترسی آزاد شهروندان به اطلاعات در طول دوره چهار ساله، عملکرد شورای شهر مورد ارزیابی قرار گیرد.
وی اظهار کرد: هم اکنون برنامه دوم توسعه شهر تهران در حال اجرا است. این برنامه در حوزه های مختلف از جمله حمل و نقل، محیط زیست و مباحث دیگر دقیقا مشخص کرده که شهرداری باید در چه مسیری حرکت کند. اگرچه ممکن است برنامه نقایصی را داشته باشد ولی میتواند محل خوبی برای پایش عملکرد شورای آینده باشد. به نظر من خوب است که شهردار آینده وضع موجود را با شاخصهایی تعیین کند و در طول چهار سال انتظار این است که گزارشهای فصلی و سالیانه دقیق به مردم بدهند